Honda Civic 1.8 - Alfa Romeo 147 2.0 TS - Seat Leon 2.0 FSi

• Μπουτόν έναρξης (start) • Ψηφιακό ταχύμετρο • Στροφόμετρο και ενδείξεις υπολογιστή ταξιδιού • ΡαδιοCD που αναπαράγει και δίσκους MP3 • Χειριστήρια ηχοσυστήματος στο τιμόνι • Μπουτόν απενεργοποίησης του συστήματος ευστάθειας (VSA) Φουτουριστικό το ταμπλό του Civic, όσο και η εξωτερική του σχεδίαση, και παράλληλα ποιοτικό. Μαλακό πλαστικό καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του, ενώ η συναρμογή των όχι λίγων κομματιών του είναι ιδιαίτερα προσεγμένη.
Ουδετερότητα, ακρίβεια αντιδράσεων και καλή αίσθηση από τα χειριστήρια συνθέτουν το οδηγικό προφίλ του Leon.
Το σταθερό πίσω μέρος και οι ήπιες υποστροφικές τάσεις υπό πίεση είναι οι βασικές αντιδράσεις του Civic. Σίγουρα, δε σε προκαλεί όσο το Leon ή η «147» με τους... τρόπους του.
Η ωριμότητα της συμπεριφοράς της την καθιστά, ακόμα και σήμερα, ικανή να συγκινήσει οδηγικά περισσότερο από κάποιους πολύ πιο σύγχρονους αντιπάλους της.
O σχεδιασμός του Civic, αν μη τι άλλο, έχει concept. Οι χειρολαβές των εμπρόσθιων θυρών είναι μια μικρή απόδειξη ότι τίποτα δεν έγινε τυχαία.
Οι όμορφες ζάντες των 17 ιντσών ανήκουν στην έκδοση Sport, η οποία δεν είναι διαθέσιμη για το 2λιτρο ατμοσφαιρικό Leon.

Εμπρεσιονισμός

Αν μπορούσαμε να μιλήσουμε για τον εμπρεσιονισμό στην αυτοκίνηση, σίγουρα θα αναφερόμασταν στα Civic, Leon και «147». Ξέρετε άλλες τόσο δυνατές και διαφορετικές παρουσίες;

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΚΟΜΠΟΤΣΑΡΗΣ

Ο EMΠPEΣIONIΣMOΣ εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1870 και αποτελεί μια αισθητική τάση στη ζωγραφική η οποία, σύμφωνα με τα λεξικά, «επιδιώκει την άμεση έκφραση των έντονων ψυχικών εντυπώσεων...». Όχι, δεν τρελαθήκαμε ξαφνικά και αποφασίσαμε να εντρυφήσουμε στα επιμέρους «ρεύματα» της τέχνης. Τα πράγματα είναι πιο απλά. Όπως ακριβώς έκανε ο εμπρεσιονισμός στη ζωγραφική μια άλλη εποχή, έτσι και σήμερα τα τρία μοντέλα συγκροτούν μια ομάδα που επιχειρεί να εκφράσει μια διαφορετική σχεδιαστική φιλοσοφία και μια αισθητική σαφώς πιο έντονη σε χαρακτηριστικά από το μέσο όρο (και όχι μόνο) των καθημερινών τετρατρόχων που κυκλοφορούν στους δρόμους. Να λοιπόν ένας από τους βασικούς λόγους που τοποθετούμε το ένα δίπλα στο άλλο για άμεση σύγκριση, δίχως βέβαια να παραβλέπουμε ότι το καθένα ακολουθεί τη δική του τεχνοτροπία.
Η «147» εκφράζει τη σύγχρονη αντίληψη του κλασικού που μπορεί να διαρκέσει στο χρόνο. Aυτό το αποδεικνύει αρκετά χρόνια τώρα με την αισθητική της, παρά τη μεγάλη... ηλικία των βασικών της γραμμών. Το Leon ξεπερνάει τα όρια του μοντέρνου, με τις εντάσεις που δίνουν οι περίτεχνες ακμές στο καπό και στα πλευρά, ενώ το Civic είναι η πιο χαρακτηριστική έκφραση του φουτουρισμού (αν είναι δόκιμος ο όρος), από τους... προβολείς έως τις εξατμίσεις· και μάλιστα σε μια πετυχημένη εκτέλεση, σύμφωνα με την υποκειμενική μας κρίση στο θέμα. Για να ξεφύγουμε όμως από την... κουλτούρα, η οποία μας έπεσε λίγο βαριά (η αλήθεια είναι), η δοκιμή στηρίζεται και σε πιο απτούς, καθημερινούς τομείς, όπως είναι οι προδιαγραφές και το κόστος. Τα συγκεκριμένα δηλαδή μοντέλα έχουν όλα τα προσόντα για να βάλουν σε δίλημμα τον υποψήφιο αγοραστή που έχει ανάγκη τις πέντε πόρτες (άρα έχει οικογένεια ή προβλέπεται), αλλά δε θέλει να το δείχνει.

5, όπως 3
Δεν πρόκειται για... ζαριά, αλλά για τις πόρτες και βέβαια για τη διάθεση όλων των συμμετεχόντων να υποδυθούν τα 3θυρα. Τη συγκεκριμένη καινοτομία της κρυφής χειρολαβής στις πίσω θύρες εισήγαγε η Alfa Romeo με την «156» και την «147», προκειμένου να συνδυαστεί η πρακτικότητα χωρίς να θυσιαστεί η σπορτίφ εικόνα τους. Η ιδέα βρήκε μιμητές αρκετό καιρό μετά, τόσο στο σημερινό Leon όσο και στο νεοφερμένο 5θυρο Civic, προφανώς όχι τυχαία. Μένει να εξακριβώσουμε αν και κατά πόσο αυτή η διάθεση επεκτείνεται γενικότερα στο χαρακτήρα των αυτοκινήτων, κάτι που θα γίνει πιο κάτω. Μέχρι τότε όμως ας δούμε τι κρύβεται πίσω από τις πέντε πόρτες.
Σχεδιαστικά, θα λέγαμε ότι και στις τρεις περιπτώσεις η λογική που ακολουθείται εντός είναι ανάλογη του εξωτερικού σχεδιασμού. Το Civic είναι με σιγουριά το πιο εντυπωσιακό. Πραγματικά, ο Iάπωνας έχει... επιστρέψει στο σήμερα από άλλη εποχή. Η περιγραφή του έγινε με ιδιαίτερα αναλυτικό τρόπο τον προηγούμενο μήνα. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι δε θυσιάστηκαν, προς χάριν της πρωτοτυπίας, άλλοι τομείς, όπως η εργονομία. Η θέση οδήγησης είναι πολύ καλή, με τον επιλογέα όχι τόσο ψηλά όσο στα παλιότερα 5θυρα ή 3θυρα Civic, αλλά σίγουρα σε πολύ βολική θέση, ενώ γενικότερα κανένα από τα χειριστήρια ή τους διακόπτες δεν «πιάνεται φάουλ». Το μόνο πταίσμα είναι ότι το τιμόνι κρύβει ένα μικρό τμήμα του εντυπωσιακού πίνακα οργάνων. Εξίσου καλή είναι η θέση της κλασικής, γνωστής εσωτερικά, Alfa, ενώ το Leon διαθέτει την πιο «πολεμική» θέση. Κάθεσαι πιο χαμηλά σε σχέση με το ταμπλό και «χώνεσαι» στα τύπου μπάκετ καθίσματα του αυτοκινήτου της δοκιμής, στοιχεία που, όσο και να μη θέλεις, προσδιορίζουν διαφορετικά, πιο επιθετικά, τη διάθεσή σου. Στον τομέα της ποιότητας, το ισπανικό αυτοκίνητο μένει πίσω σε ό,τι αφορά την εικόνα των πλαστικών του. Παρ’ ότι στο ταμπλό χρησιμοποιείται σε κάποια έκταση μαλακό υλικό, τα υπόλοιπα πλαστικά, έως και στο εσωτερικό των θυρών, δείχνουν φτωχότερα στο μάτι. Η «147» είναι ένα «κλικ» πιο πάνω, λόγω της χρήσης μαλακού πλαστικού σε μεγαλύτερη έκταση, ενώ το Civic υπερέχει οριακά, λόγω της προσοχής στη λεπτομέρεια και τη συναρμογή. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ το ταμπλό αποτελείται από πολλά διαφορετικά κομμάτια, κανένας αρμός δε χάνει στο ελάχιστο.
Και μένουν οι χώροι, για να ολοκληρώσουμε τα των εσωτερικών. Εδώ, η Alfa είναι αυτή που δίνει το μικρότερο βάρος. Όχι ότι τέσσερις επιβάτες δε θα βολευτούν, αλλά σαφώς Leon και Civic κινούνται μεταξύ των καλύτερων της κατηγορίας και, φυσικά, πλεονεκτούν εμφανώς. Προσφέρουν μεγαλύτερα περιθώρια τόσο για τα γόνατα εκείνων που θα βρεθούν πίσω όσο και στο ύψος, αν και στη μεταξύ τους σύγκριση το Leon υπερέχει οριακά. Αντιθέτως, σε ό,τι αφορά τις αποσκευές, το Civic παίρνει έναν ακόμα πόντο. Με 485 λίτρα (!), όταν, αντί για ρεζέρβα, διαθέτει κιτ επιδιόρθωσης, και 395 λίτρα, σε περίπτωση που εξοπλιστεί με κανονική ρεζέρβα, συγκρίνεται απευθείας με σεντάν εκδόσεις, ενώ κερδίζει και στην πρακτικότητα, αφού καθιστά πιο εύκολη τη διαδικασία του «βάλε-βγάλε» με το ιδιαίτερα χαμηλό κατώφλι.

Απ’ τα αριστερά...
... του τιμονιού βρίσκεται ο κόκκινος διακόπτης start, από τον οποίο ζωντανεύει ο κινητήρας του Civic. Αν και συγκριτικά μικρότερος στο πλαίσιο της δοκιμής, η απόδοση του 1.800άρη της Honda, με τη βοήθεια του συστήματος V-tec, φτάνει τους 140 ίππους. Από τους 2λιτρους αντιπάλους του, οι οποίοι φυσικά σε επίπεδο τεχνολογίας διαθέτουν τα δικά τους όπλα (δύο μπουζί στον κύλινδρο για την Alfa και άμεσος ψεκασμός για το Leon), υπολείπεται κατά 10 ίππους. Απ’ αυτό όμως δεν εξαρτώνται τα πάντα. Από τον κινητήρα έως το δρόμο μεσολαβεί η μετάδοση, η οποία παίζει -όπως δείχνουν οι επιδόσεις- σημαντικό ρόλο. Πέντε σχέσεις λοιπόν για την «147», διατεταγμένες αραιά, όπως και στο 6τάχυτο Civic, ενώ οι μηχανικοί της Seat έχουν πιο σοφά δώσει πυκνότερη κλιμάκωση στο Leon. Σε επίπεδο τόσο αίσθησης όσο και πρακτικότητας ο Ισπανός έχει το προβάδισμα· «γεμάτος» σε όλη την κλίμακα των στροφών και με ιδιαίτερα γραμμική απόδοση. Δηλαδή ό,τι έχουμε συμπεράνει όσες φορές έχουμε βρεθεί με το σύνολο του γκρουπ VAG. Βέβαια αυτό καταγράφεται και στις ρεπρίζ, όπου το Leon είναι μια κλάση πιο πάνω. Η Alfa, τουλάχιστον ως αίσθηση, δείχνει εξίσου ζωηρή, ωστόσο το κιβώτιο δεν την αφήνει να πλησιάσει στις ρεπρίζ το Leon. Έτσι περιορίζεται στα επίπεδα του συγκριτικά λιγότερο ζωντανού Civic. Αν και τα νούμερα στις χαμηλές στροφές (30-50 χλμ./ώρα με 3η, 40-60 χλμ./ώρα με 4η, ακόμα και 50-70 χλμ./ώρα με 5η) δίνουν προβάδισμα σε σχέση με την Ιταλίδα, συνολικά ο Twin Spark έχει περισσότερο «βάθος», ενώ από τις 4.000 σ.α.λ. και πάνω η «147» (ακόμα παράγει ήχο... εύηχο και μουσικότατο) ξεκαθαρίζει τα πράγματα. Στον αντίποδα, το Civic θορυβεί σχετικά έντονα, κυρίως μεταξύ 3.700 και 4.500 σ.α.λ. Πάντως, το αντισταθμιστικό όφελος έρχεται από την κατανάλωση του ιαπωνικού αυτοκινήτου. Σε συγκριτική διαδρομή απαίτησε 10,1 λίτρα κατά μέσο όρο για κάθε 100 χλμ., όταν «147» και Leon κατανάλωσαν 11,2 και 12 λίτρα, αντίστοιχα.

Πάρ’ τα όλα
Αν μπορούσαμε να γυρίσουμε τα αυτοκίνητα ανάποδα (!), απλώς θα διαπιστώναμε ότι στον πίσω άξονα υπάρχουν όλες οι δυνατές λύσεις: ημιάκαμπτος για το νεοφερμένο Ιάπωνα, γόνατα ΜακΦέρσον με μονούς διαμήκεις και διπλούς εγκάρσιους βραχίονες για την Ιταλίδα και πολλαπλοί σύνδεσμοι για το ισπανικό αυτοκίνητο. Τελείως διαφορετική λοιπόν «τεχνοτροπία» και από τους μηχανικούς. Φτάνει όμως η θέση... ανάσκελα. Ας γυρίσουμε τα αυτοκίνητα πάλι στη φυσιολογική τους στάση (με τις ρόδες στην άσφαλτο), που είναι και ο «σωστός» τρόπος για να αποδειχτεί η επίσης διαφορετική «τεχνοτροπία» στη συμπεριφορά των τριών αντιπάλων καθ’ οδόν. Ο μοναδικός κοινός παρονομαστής εδώ είναι η ασφάλεια. Πέραν αυτού, το αποτέλεσμα έχει διαφορετική γεύση. Τo Civic κυλάει ποιοτικά στο δρόμο και είναι ευθύβολο στην ευθεία. Από πλευράς άνεσης, διαχειρίζεται αποτελεσματικά τις ήπιες ανωμαλίες, συχνά όμως αντιδρά στεγνά και δυσάρεστα για τους επιβάτες στις πιο έντονες απ’ αυτές, και ειδικά σε συνεχείς εγκάρσιες. Στις στροφές δεν παίρνει ιδιαίτερες κλίσεις, το πίσω μέρος είναι χαρακτηριστικά σταθερό, ενώ όσο πλησιάζεις το όριο εμφανίζεται πιο υποστροφικό, χωρίς όμως υπερβολές. Τα χειριστήρια, αν και δεν προβληματίζουν, δε διακρίνονται σε ό,τι αφορά την αίσθηση, παρ’ ότι, όπως σημειώθηκε και τον προηγούμενο μήνα, πρόκειται ίσως για το καλύτερο τιμόνι στην ιστορία του μοντέλου. Γενικά λοιπόν θα λέγαμε ότι το σύνολο δε διαθέτει την «κουλτούρα» της «147» στο δρόμο, ούτε την ουδετερότητα και την ακρίβεια της πλατφόρμας-«μαγικής συνταγής» του γκρουπ VAG στην οποία είναι χτισμένο το Leon. Η Ιταλίδα διαθέτει ένα πολύ καλό συνδυασμό άνεσης και συμπεριφοράς. Παίρνει μεγαλύτερες κλίσεις, αλλά ο κλασικός, ενίοτε υπερστροφικός χαρακτήρας της, εξακολουθεί να είναι ελκυστικός. Σου δίνει τη δυνατότητα να τοποθετείσαι καλύτερα στην είσοδο της στροφής, ενώ το κορυφαίο σε αίσθηση τιμόνι και τα φρένα με την έντονη υποβοήθηση σου παρέχουν ένα αίσθημα ασφάλειας κατά τη γρήγορη οδήγηση. Το Leon είναι το πιο «σκληροπυρηνικό» από τα τρία σε ό,τι έχει να κάνει με το «στήσιμο». Γι’ αυτό είναι και πιο σφιχτό. Δεν ενοχλεί -όχι συχνά τουλάχιστον- με την απόσβεσή του, δε γέρνει, το αμάξωμα δεν κάνει άσκοπες κινήσεις, ενώ γενικότερα πρόκειται για τον... ορισμό της ουδέτερης συμπεριφοράς στην κατηγορία, για ένα σύνολο που χαρακτηρίζεται από την ακρίβεια των αντιδράσεών του στο δρόμο. Σε αυτήν την αίσθηση συμβάλλουν το εξαιρετικό (αν και οριακά πίσω από αυτό της «147») τιμόνι, ο κορυφαίος επιλογέας της δοκιμής και τα εξίσου ικανοποιητικά φρένα. Πρέπει να σημειωθεί ότι το αυτοκίνητο της δοκιμής ήταν έκδοση Sport, η οποία δεν έρχεται στην ελληνική αγορά. Όμως, ακόμα και στην πιο μαλακή, από πλευράς ανάρτησης, έκδοση, που ήρθε στα χέρια μας από την Ισπανία και έμεινε για αρκετό καιρό, τα πράγματα δεν αλλάζουν· εκτός ίσως από το ότι οι τροχοί των 16 αντί των 17 ιντσών, με το ελαφρώς μεγαλύτερο προφίλ, δίνουν πόντο στην άνεση.

H κατάληξη;
Όλα όσα προηγήθηκαν δεν αφήνουν αμφιβολία ότι το Leon είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Χώροι, επιδόσεις και, κυρίως, οδική συμπεριφορά παράδειγμα προς μίμηση για την κατηγορία, και όχι μόνο, συνθέτουν ένα σύνολο που μπορεί να προσφέρει τα πάντα· από την απλή μεταφορά έως την οδηγική ευχαρίστηση. Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς; Ίσως καλύτερη εικόνα των πλαστικών. Σίγουρα όμως αυτό δεν μπορεί να σκιάσει το σύνολο. Η Alfa είναι πάντα μια Alfa σε συμπεριφορά και στιλ και αυτός είναι λόγος για να την επιλέξεις, ακόμα και αν δεν αποτελεί την πιο σύγχρονη αντίληψη σε ό,τι έχει να κάνει με την πρακτικότητα και τους χώρους. Το Civic, απ’ την άλλη, είναι ένα φρέσκο, διαφορετικό και εντυπωσιακό όχημα, μέσα έξω. Και αυτά τα στοιχεία δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Παράλληλα έχει πολύ καλούς χώρους, ποιοτική κατασκευή, αλλά όχι προσωπικότητα εν κινήσει· τελικά, μπροστά στο Leon και στην Alfa εμφανίζεται... άχρωμο._4Τ

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
Ίσως η οικονομοτεχνική «ανάλυση» των αυτοκινήτων της συγκεκριμένης δοκιμής αποτελεί μια από τις πιο απλές περιπτώσεις. Και αυτό γιατί «147» και Leon είναι διαθέσιμα σε μία έκδοση το καθένα (Distinctive και Stylance, αντίστοιχα), οι οποίες διαθέτουν 6 αερόσακους, ηλεκτρονικό κλιματισμό, ηλεκτρικά παράθυρα εμπρός πίσω, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενους καθρέφτες, προβολείς ομίχλης, ηχοσύστημα, κεντρικό κλείδωμα με τηλεχειρισμό και ζάντες αλουμινίου. Από την «147» απουσιάζουν ο υπολογιστής ταξιδιού και το cruise control, ενώ το Leon διαθέτει μόνο σύστημα αντισπιναρίσματος και όχι ευστάθειας, όπως το ιταλικό αυτοκίνητο. Το Civic είναι διαθέσιμο σε δύο εκδόσεις (Sport και Executive). H βασική Sport έκδοση με εξοπλισμό ίδιο με του Leon (αλλά περιλαμβάνοντας το VSA, κατά τη Honda ESP) κοστίζει 22.490 ευρώ. «Προσγειώνεται», με άλλα λόγια, πάνω στο Leon: 22.700 ευρώ. Αντιθέτως, η πλουσιότερη έκδοση, που περιλαμβάνει επιπλέον επουσιώδη στοιχεία (πανοραμική οροφή, φώτα HID, θερμαινόμενα καθίσματα εμπρός) και στοιχίζει 24.490 ευρώ, στοχεύει την Alfa Romeo που τιμάται 24.460 ευρώ (λέτε να είναι σύμπτωση;). Φαίνεται λοιπόν ότι η «147» διαθέτει την πιο «τσουχτερή» αναλογία εξοπλισμού-τιμής, κάτι που γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο, αν υπολογίσει κανείς το μεταλλικό χρώμα, που είναι στάνταρντ στο ιαπωνικό αυτοκίνητο, ενώ χρεώνεται 640 ευρώ έξτρα για την Ιταλίδα.

HONDA CIVIC 1.8 5θ
ΥΠΕΡ/ΧΩΡΟΙ
/ΑΠΟΔΟΣΗ ΦΡΕΝΩΝ
ΚΑΤΑ/ΑΝΕΣΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ

ALFA ROMEO 147 2.0 TS 5θ
ΥΠΕΡ/ΟΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
ΚΑΤΑ/ΧΩΡΟΙ
/ΤΙΜΗ

SEAT LEON 2.0FSi
ΥΠΕΡ/ΟΔΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
/ΘΕΣΗ ΟΔΗΓΗΣΗΣ
ΚΑΤΑ/«ΦΤΩΧΗ» ΕΙΚΟΝΑ ΠΛΑΣΤΙΚΩΝ

ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
• ΤΟ ΤΑΜΠΛΟ ΤΟΥ CIVIC ΚΑΙ Ο ΜΠΛΕ ΦΩΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΟ ΒΡΑΔΥ
• ΤΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΠΛΕΥΡΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΟ LEON
• Η ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΣΤΕΦΑΝΗ ΤΟΥ ΤΙΜΟΝΙΟΥ ΣΤΟ LEON
• Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΩΝ ΔΕΡΜΑΤΙΝΩΝ ΚΑΘΙΣΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ALFA

ΔΕ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ
• Ο ΘΟΡΥΒΟΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΤΗΡΑ ΜΕΤΑΞΥ 3.500 ΚΑΙ 4.500 Σ.Α.Λ. ΣΤΟ CIVIC
• LEON ΚΑΙ «147» ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΘΕΣΙΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥ
• ΤΟ ΨΗΛΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΦΟΡΤΩΣΗΣ TOY ΧΩΡΟΥ ΑΠΟΣΚΕΥΩΝ ΣΤΟ LEON ΚΑΙ ΣΤHN ALFA

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ
• H «147» ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΙΒΩΤΙΟ 6 ΣΧΕΣΕΩΝ
• ΤΟ 2ΛΙΤΡΟ LEON ΝΑ ΕΙΣΑΓΕΤΑΙ KAI ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΣΠΟΡ